Als zelfstandige (zzp’er) doe ik de dingen zoveel mogelijk op mijn eigen manier. Waarom heb ik anders voor dit bestaan gekozen. Voor de vrijheid ervan. Toch?
Geregeld betrap ik me erop dat ik uitspraken doe als bovenstaande, die ik kracht bijzet met arm- en handgebaren. En dat ik me stiekem wel een tikkeltje stoer voel. Marc de zelfstandige. Marc die zijn eigen boontjes dopt. Marc die het wel lekker zelf uitmaakt. I did it my way.
En toch. Ik heb anderen nodig. Om mee te sparren, elkaar te versterken, samen dingen te bedenken én elkaar die constructief kritische spiegel voor te houden. Natuurlijk was ik me hier al bewust van. Toch zie ik dit nu nog even scherper, omdat ik op een artikel uit 2020 stuit tijdens het bijwerken van mijn administratie over dat jaar.
Hiervoor sprak ik de Syrische kapper Basel Al Botros, die vijf jaar geleden in Nederland kwam met als enige bezit een tasje met kleren. Inmiddels heeft hij een zaak aan huis en plannen voor een grotere kapperszaak, zowel dankzij zijn eigen positieve houding als hulp van vrienden en bekenden.
Als ik dit artikel onder ogen krijg, leun ik even achterover en denk ik terug aan het interview. Hoeveel hulp en steun heb ik zelf als zelfstandige eigenlijk al gehad? In gedachten passeren diverse mensen en groepjes de revue.
Bij de Qredits Ondernemerscursus werd het me mede dankzij de medecursisten duidelijk dat ik te veel verschillende dingen deed en meer focus nodig had. En richtte ik me vervolgens meer op mijn activiteiten als trainingsacteur.
Dankzij de acquisitietraining met Jan Boon en de actieve inbreng van mijn medecursisten werd ik me meer bewust van mijn imago en welke wijze van acquisitie bij mij past. Vooral dankzij hen zette ik de stap om een filmpje te laten maken van mij als trainingsacteur.
Tijdens de Open Coffee bijeenkomsten gaan de gesprekken met andere zzp’ers over van alles en nog wat. Omdat we zelfstandigen zijn (of overwegen te worden), herkennen we veel bij elkaar en hebben soms aan een half woord genoeg.
Een vergelijkbare ervaring heb ik op inhoudelijk vlak, tijdens de workshops en andere bijeenkomsten van de Nederlandse Vereniging voor Trainingsacteurs (NVvT). Wat ook geldt voor mijn (individuele) gesprekken met anderen uit dit werkveld.
Meer en meer mensen schuiven aan in de colonne, die door mijn hoofd marcheert. Het blijken er meer te zijn, dan ik me tot nu toe had gerealiseerd. I dit it my way? Voor wat betreft mijn eigen stijl van trainingsacteren en schrijven, ja.
Maar als het gaat om het bestieren van mijn eigen toko? Als basis ervoor is het dan nog steeds My Way. Ik hak immers zelf de knopen door. En moet zelf op de blaren zitten bij een verkeerde inschatting van mezelf. Maar naast deze My Way zit toch meer With a little help from my friends, dan ik me op het eerste gezicht van bewust was.
Er staat overigens nog iemand in de coulissen klaar, om bij de marcherende colonne aan te sluiten. Mede dankzij de subsidie Startversneller van de provincie Gelderland ben ik in staat om een ondernemerscoach in de arm te nemen. Mocht je korter dan 5 jaar zzp’er zijn in Gelderland of Overijssel, misschien heb je er baat bij: https://www.destartversneller.nl/de-startversneller/
